Sa kaharian namin, maraming mga makapangyarihang nilalang, may iba't ibang ugali, may kanya kanyang kapangyarihan. Dito sa kahariang ito, ako ang may pinakamagandang pakpak, kapag pinagaspas ko na ang aking pakpak, lahat namamangha... ngunit may ilan din naiingit, may ibang gustong mapasakanila, may iba, walang pakialam, may ilan ika'y sinasamba. Nang minsan, gusto kong magpasalupa, upang makita ano ba ang maaring makita duon, masaya pala. may samu't saring kulay, may iba't ibang kanta. Ginusto ko ng lumagi duon, nais na mawala na ang pakpak... handang ipagpalit ang sinasabing natatanging katangian... mamuhay na lang sa lupa.

Pero kailangang tawagin muli ni Bathala... isa kang diyos...dito ka nararapat...

Ang pakpak... naging sumpa... tanong sa sarili, bakit hindi sa lupa? duon ang gusto ko...

Ang nararapat ay nararapat... ang bathala ay bathala...

Sana... hindi ako bathala...

(paunawa... walang kinalaman ito sa show na pantaserye sa siyete... mga sentimyento ko lamang... hanapin nyo na lang kung bahagi kayo ng kwento)